Funkcje Verilog wyjaśnione: składnia, przykłady i różnice w stosunku do zadań

目次

1. Czym jest funkcja Verilog? (Podstawowa koncepcja i rola)

Verilog HDL (Hardware Description Language) jest językiem opisu sprzętu używanym do projektowania i symulacji układów cyfrowych. Wśród jego funkcji funkcja jest mechanizmem, który pozwala modularizować konkretne operacje i uczynić je wielokrotnego użytku. Zrozumienie funkcji Verilog nie tylko poprawia czytelność i utrzymywalność kodu, ale także prowadzi do bardziej efektywnego projektowania układów. W tym artykule wyjaśniamy podstawową koncepcję funkcji Verilog oraz ich zastosowanie w praktyce.

Co to jest funkcja?

Funkcja Verilog to blok, który wykonuje określone obliczenie lub operację i zwraca jedną wartość. Korzystając z funkcji, można zredukować powtarzający się kod i uprościć opis układu.

Kluczowe cechy funkcji

  • Można określić jeden lub więcej wejść (dozwolone jest wyłącznie input)
  • Tylko jedno wyjście (wartość zwracana przez funkcję)
  • Opóźnienia czasowe (np. #10) nie są dozwolone
  • Funkcje muszą zawsze opisywać logikę kombinacyjną
  • Funkcje definiuje się poza blokami always i są oceniane natychmiast (w przeciwieństwie do zadań)

Kiedy używać funkcji Verilog

Funkcje Verilog są głównie wykorzystywane w następujących sytuacjach:

1. Opisywanie logiki kombinacyjnej

Ponieważ funkcje zwracają wyniki natychmiast na podstawie wejść, są często używane w logice kombinacyjnej. Przykłady: dodawanie, odejmowanie, kodery, dekodery i inne operacje arytmetyczne.

2. Zwiększanie możliwości ponownego użycia kodu

Można wyeliminować powtarzający się kod, podsumowując często używaną logikę w funkcjach. Przykład: przekształcenie złożonego wyrażenia warunkowego w funkcję w celu poprawy czytelności w module.

3. Redukcja błędów projektowych

Centralizując obliczenia lub operacje logiczne w jednej funkcji, zmniejszamy ryzyko pomyłek przy modyfikacji kodu. Przykłady: obliczenia CRC (Cyclic Redundancy Check) lub sprawdzanie parzystości. Różnica między funkcjami a zadaniami W Verilogu istnieje inna konstrukcja zwana zadaniem (task). Choć funkcje i zadania są podobne, różnią się pod istotnymi względami:
ItemFunkcjaZadanie
WyjścieTylko jedenWielokrotny wybór dozwolony
WejścieTakTak
Local VariablesDozwoloneDozwolone
Opóźnienie (#10)NiedozwoloneDozwolone
Użycie wewnątrz alwaysDozwoloneNiedozwolone
Invocationfunction_name(arguments)task_name(arguments);

Kiedy używać funkcji

  • Gdy potrzebny jest natychmiastowy wynik obliczenia
  • Dla logiki, która nie zawiera opóźnień
  • Gdy wystarcza pojedyncza wartość zwracana

Kiedy używać zadania

  • Gdy proces obejmuje opóźnienia (np. #10)
  • Gdy wymagane są wielokrotne wyjścia
  • Do celów symulacji/debugowania (np. wypisywanie logów)

Podsumowanie

  • Funkcja Verilog to funkcja, która przyjmuje wejścia i zwraca jedną wartość.
  • Najlepiej nadaje się do opisywania logiki kombinacyjnej i nie może zawierać opóźnień.
  • Przydatna do redukcji powtarzalnego kodu i zwiększenia czytelności.
  • Funkcje i zadania różnią się; wybór zależy od konkretnego zastosowania.

2. Jak napisać funkcję Verilog [Beginner-Friendly Example]

W poprzedniej sekcji omówiliśmy podstawową koncepcję funkcji Verilog. Tutaj przyjrzymy się rzeczywistej składni i temu, jak w praktyce pisać funkcje Verilog.

Podstawowa składnia funkc

Funkcję Verilog zapisuje się przy użyciu następującej ogólnej składni:
function [output_bit_width] function_name;
    input [input_bit_width] input1, input2, ...;
    begin
        function_name = expression;
    end
endfunction

Kluczowe punkty

  • Deklaruje się ją słowem kluczowym function
  • Wartość zwracana jest przypisywana do zmiennej o takiej samej nazwie jak funkcja
  • Wejścia deklaruje się przy pomocy input (nie można używać output ani inout)
  • Obliczenia wykonuje się wewnątrz begin ... end
  • Funkcję definiuje się poza blokiem always

Prosty przykład funkcji Verilog

Poniższy przykład pokazuje funkcję wykonującą 8‑bitowe dodawanie:
module example;
    function [7:0] add_function;
        input [7:0] a, b;
        begin
            add_function = a + b;
        end
    endfunction

    reg [7:0] x, y, sum;

    initial begin
        x = 8'b00001100; // 12
        y = 8'b00000101; // 5
        sum = add_function(x, y);
        $display("Sum: %d", sum); // Sum: 17
    end
endmodule

Wyjaśnienie

  • add_function przyjmuje dwa 8‑bitowe wejścia ( a i b ) i zwr sumę
  • Funkcja jest wywoływana jako sum = add_function(x, y); i przypisuje wynik do sum
  • Blok initial używa $display, aby wyświetlić wynik

Deklarowanie wejść i wyjść w funkcji

Deklarowanie wejść

Funkcja Verilog może przyjmować tylko argumenty input.
function [7:0] my_function;
    input [7:0] in1, in2;
    begin
        my_function = in1 & in2; // AND operation
    end
endfunction
Uwaga: Nie możesz zadeklarować output w funkcji. Wartość zwracana jest zawsze zmienną o tej samej nazwie co funkcja.

Funkcja zcjami warunkowymi

Możesz również używać instrukcji if lub case wewnątrz funkcji.
function [3:0] max_function;
    input [3:0] a, b;
    begin
        if (a > b)
            max_function = a;
        else
            max_function = b;
    end
endfunction
Ta funkcja zwraca większą wartość spośród a i b.

Podsumowanie

  • Funkcja Verilog jest definiowana przy użyciu słowa kluczowego function i zwraca pojedynczą wartość
  • Dozwolone są tylko argumenty input (bez output )
  • Wartość zwracana jest przypisywana do zmiennej o tej samej nazwie co funkcja
  • Instrukcje if i case mogą być używane do logiki warunkowej

3. Jak używać funkcji Verilog [With Practical Code Examples]

W poprzedniej sekcji poznaliśmy podstawową składnię i sposób pisania funkcji Verilog. Tutaj wyjaśnimy jak stosować funkcje w rzeczywistym projekcie przy użyciu praktycznych przykładów.

Jak wywołać funkcję

Funkcję Verilog wywołuje się tak jak zwykłe przypisanie zmiennej, używając formatu function(arg1, arg2, ...). Poniższy przykład definiuje 8‑bitową funkcję XOR i używa jej wewnątrz modułu:
module function_example;
    function [7:0] xor_function;
        input [7:0] a, b;
        begin
            xor_function = a ^ b;
        end
    endfunction

    reg [7:0] x, y, result;

    initial begin
        x = 8'b11001100;
        y = 8'b10101010;
        result = xor_function(x, y); // calling the function
        $display("XOR Result: %b", result); // XOR Result: 01100110
    end
endmodule

Kluczowe punkty

  • Funkcję wywołuje się w formie variable = function(arguments);
  • Może być używana wewnątrz bloków always lub initial
  • Funkcje działają jako logika kombinacyjna

Używanie funkcji w logice kombinacyjnej

Ponieważ funkcje Verilog są zawsze oceniane natychmiast, są przydatne przy budowaniu logiki kombinacyjnej. Poniżs pokazuje dekoder 2‑do‑4 zaimplementowany przy użyciu funkcji:
module decoder_example;
    function [3:0] decoder;
        input [1:0] sel;
        begin
            case (sel)
                2'b00: decoder = 4'b0001;
                2'b01: decoder = 4'b0010;
                2'b10: decoder = 4'b0100;
                2'b11: decoder = 4'b1000;
                default: decoder = 4'b0000;
            endcase
        end
    endfunction

    reg [1:0] select;
    wire [3:0] decoded_output;

    assign decoded_output = decoder(select); // using the function

    initial begin
        select = 2'b01;
        #10; // add delay to observe simulation changes
        $display("Decoded Output: %b", decoded_output); // Decoded Output: 0010
    end
endmodule

Wyjaśnienie

  • Funkcja decoder konwertuje 2‑bitowe wejście na 4‑bitowe wyjście dekodera
  • Używa instrukcji case do określenia wyjścia na podstawie wejścia
  • assign jest używany do mapowania wyjścia funkcji na decoded_output → Funkcja działa jako część logiki kombinacyjnej

Funkcje vs. Bloki always [Comparison Table]

Zarówno funkcje Verilog, jak i bloki always służą do opisywania logiki, ale ich przeznaczenie ograniczenia różnią się.
ItemFunkcjaBlok zawsze
Lokalizacja definicjiPo blokami alwaysWewnątrz always bloków
Wejściainputregwire
WyjściaTylko jedna wartośćMoże aktualizować wiele wartości
Opóźnienie (#10)NiedozwoloneDozwolone
Zachowanie stanuNie dozwoloneDozwolone
Main UsageLogika kombinacyjnaLogika sekwencyjna lub przetwarzanie zdarzeniowe

Kluczowe wytyczne

  • Używaj funkcji do upraszczania prostych operacji logicznych (logika kombinacyjna)
  • Używaj bloków always dla obwodów przechowujących stan (np. przerzutniki)
  • Jeśli potrzebujesz opóźnień (np. #10), używaj bloków always zamiast funkcji

Podsumowanie: Jak używać funkcji Verilog

✅ Wywołaj funkcję za pomocą function_name(arguments)Funkcje są najlepsze dla logiki kombinacyjnej i różnią się od bloków always ✅ Używaj instrukcji case lub if do opisywania elastycznej logiki ✅ Przydatne do dekoderów, operacji arytmetycznych i nie tylko

4. Praktyczne zastosowania funkcji Verilog (projektowanie dekodera i ALU)

Jak dotąd poznaliśmy podstawową składnię i użycie funkcji Verilog. W tej sekcji przyjrzymy się, jak zastosować funkcje w rzeczywistym projektowaniu układów cyfrowych, używając dekoderów i ALU (Jednostek Arytmetyczno‑Logicznych) jako przykładów.

Implementacja funkcji dekodera (dekoder 2‑do‑4)

Dekoder to układ, który konwertuje małą liczbę bitów wejściowych na większą liczbę bitów wyjściowych. Na przykład, dekoder 2‑do‑4 konwertuje 2‑bitowe wejście na 4‑bitowe wyjście. Zaimplementujmy to przy użyciu funkcji:
module decoder_example;
    function [3:0] decoder;
        input [1:0] sel;
        begin
            case (sel)
                2'b00: decoder = 4'b0001;
                2'b01: decoder = 4'b0010;
                2'b10: decoder = 4'b0100;
                2'b11: decoder = 4'b1000;
                default: decoder = 4'b0000;
            endcase
        end
    endfunction

    reg [1:0] select;
    wire [3:0] decoded_output;

    assign decoded_output = decoder(select); // using the function

    initial begin
        select = 2'b00; #10;
        $display("Decoded Output: %b", decoded_output);
        select = 2'b01; #10;
        $display("Decoded Output: %b", decoded_output);
        select = 2'b10; #10;
        $display("Decoded Output: %b", decoded_output);
        select = 2'b11; #10;
        $display("Decoded Output: %b", decoded_output);
    end
endmodule

Implementacja funkcji ALU (dodawanie, odejmowanie, AND, OR)

ALU (Jednostka Arytmetyczno‑Logiczna) jest podstawowym układem procesora, odpowiedzialnym za wykonywanie operacji arytmetycznych i logicznych, takich jak dodawanie, odejmowanie, AND i OR. Tutaj projektujemy prostą 8‑bitową ALU przy użyciu funkcji Verilog:
module alu_example;
    function [7:0] alu;
        input [7:0] a, b;
        input [1:0] op; // 2-bit control signal
        begin
            case (op)
                2'b00: alu = a + b; // Addition
                2'b01: alu = a - b; // Subtraction
                2'b10: alu = a & b; // AND
                2'b11: alu = a | b; // OR
                default: alu = 8'b00000000;
            endcase
        end
    endfunction

    reg [7:0] x, y;
    reg [1:0] opcode;
    wire [7:0] result;

    assign result = alu(x, y, opcode); // using the function

    initial begin
        x = 8'b00001100; // 12
        y = 8'b00000101; // 5

        opcode = 2'b00; #10;
        $display("Addition Result: %d", result); // 12 + 5 = 17

        opcode = 2'b01; #10;
        $display("Subtraction Result: %d", result); // 12 - 5 = 7

        opcode = 2'b10; #10;
        $display("AND Result: %b", result); // AND operation

        opcode = 2'b11; #10;
        $display("OR Result: %b", result); // OR operation
    end
endmodule

Podsumowanie

Funkcje mogą być skutecznie używane w obwodach kombinacyjnych, takich jak dekodery i ALUUżycie instrukcji case pozwala na elastyczne opisy operacjiFunkcje poprawiają czytelność i zwiększają możliwość ponownego użycia projektuFunkcje są najlepiej dopasowane do logiki kombinacyjnej, ale nie do obwodów sekwencyjnych (ponieważ nie mogą zawierać opóźnień)

5. Ważne kwestie przy używaniu funkcji Verilog

Funkcje Verilog są potężnym narzędziem, które poprawia czytelność kodu i możliwość ponownego użycia, ale mają również pewne ograniczenia. W tej sekcji wyjaśnimy kluczowe punkty, o których należy pamiętać przy używaniu funkcji.

Wywołania rekurencyjne są niedozwolone

W funkcjach Verilog wywołania rekurencyjne są zabronione. Oznacza to, że funkcja nie może wywoływać samej siebie wewnątrz własnego ciała.

❌ Przykład niepoprawny: Funkcja rekurencyjna

function [3:0] factorial;
    input [3:0] n;
    begin
        if (n == 0)
            factorial = 1;
        else
            factorial = n * factorial(n - 1); // ❌ Recursive call not allowed
    end
endfunction
Ten kod spowoduje błąd symulacji.

✅ Rozwiązanie: Użyj pętli zamiast tego

Jeśli potrzebna jest rekurencja, użyj pętli wewnątrz bloku always lub zadania (task) zamiast tego.
task factorial_task;
    input [3:0] n;
    output [15:0] result;
    integer i;
    begin
        result = 1;
        for (i = 1; i <= n; i = i + 1)
            result = result * i;
    end
endtask
Dzięki użyciu pętli, rekurencję można uniknąć.

Opóźnienia czasowe (#10) nie mogą być używane w funkcjach

Ponieważ funkcje Verilog są oceniane natychmiast (działają jako logika kombinacyjna), nie mogą zawierać opóźnień czasowych, takich jak #10.

❌ Przykład niepoprawny: Opóźnienie wewnątrz funkcji

function [7:0] delay_function;
    input [7:0] in;
    begin
        #10; // ❌ Delay not allowed inside functions
        delay_function = in + 1;
    end
endfunction
Ten kod spowoduje błąd kompilacji.

✅ Rozwiązanie: Użyj bloków always zamiast tego

Jeśli potrzebne są opóźnienia, użyj bloku always lub zadania (task) zamiast funkcji.
task delay_task;
    input [7:0] in;
    output [7:0] out;
    begin
        #10;
        out = in + 1;
    end
endtask
Krótko mówiąc, używaj zadań (tasks) do operacji, które obejmują opóźnienia.

Wybór między funkcjami a zadaniami

W Verilog istnieją zarówno funkcje, jak i zadania. Choć wyglądają podobnie, mają różne przypadki użycia i należy je odpowiednio wybierać.
ItemFunkcjaZadanie
WyjścieTylko jedenWiele dozwolonych
Wejścieinputinputoutput
Local VariablesDozwoloneDozwolone
Opóźnienie (#10)NiedozwoloneDozwolone
Użycie wewnątrz alwaysDozwoloneNiedozwolone
Invocationfunction_name(arguments)task_name(arguments);

Kiedy używać funkcji

✅ Gdy potrzebny jest natychmiastowy wynik obliczenia (np. dodawanie, odejmowanie, operacje logiczne) ✅ Do opisywania logiki kombinacyjnej bez opóźnień ✅ Gdy wymagana jest tylko jedna wartość zwracana

Kiedy używać zadania

✅ Gdy wymagane są opóźnienia (#10 itp.) ✅ Gdy potrzebnych jest wiele wyjść ✅ Do operacji symulacji/debugowania (monitorowanie, wyświetlanie itp.)

Funkcje nie mogą być definiowane wewnątrz bloków always

Funkcje Verilog nie mogą być definiowane wewnątrz bloku always. Funkcje muszą być zdefiniowane na zewnątrz, a następnie wywoływane wewnątrz always.

❌ Przykład niepoprawny: Definiowanie funkcji wewnątrz always

always @(a or b) begin
    function [7:0] my_function; // ❌ Not allowed inside always
        input [7:0] x, y;
        begin
            my_function = x + y;
        end
    endfunction
end
Ten kod spowoduje błąd kompilacji.

✅ Poprawny przykład

Zdefiniuj funkcję poza blokiem always i wywołaj ją wewnątrz:
function [7:0] add_function;
    input [7:0] x, y;
    begin
        add_function = x + y;
    end
endfunction

always @(a or b) begin
    result = add_function(a, b); // ✅ call the function
end

Podsumowanie

Funkcje Verilog mają kilka ograniczeńBrak wywołań rekurencyjnych (zamiast tego użyj pętli lub zadań) ✅ Brak opóźnień (#10) (zamiast tego użyj always lub zadań) ✅ Nie mogą być definiowane wewnątrz bloków always (muszą być zdefiniowane na zewnątrz) ✅ Tylko jedna wartość zwracana (użyj zadań, jeśli potrzebne są wielokrotne wyjścia) ✅ Używaj funkcji i zadań odpowiednio do sytuacji

6. [FAQ] Najczęściej zadawane pytania o funkcje Verilog

Do tej pory omówiliśmy podstawy,awansowane użycie i ważne rozważania dotyczące funkcji Verilog. W tej sekcji podsumowujemy najczęściej zadawane pytania i odpowiedzi dotyczące funkcji Verilog.

Jaka jest różnica między funkcją a zadaniem?

P. Jaka jest różnica między funkcją Verilog a zadaniem? Które powinienem używać?

O. Funkcja jest używana, gdy potrzebujesz „zwrócić jedną wartość natychmiast”, podczas gdy zadanie jest używane, gdy potrzebujesz „wielokrotnych wyjść lub operacji obejmujących opóźnienia”.

ItemFunkcjaZadanie
WyjścieTylko jedenWiele dozwolonych
Proszę podać fragment HTML, który ma zostać przetłumaczony na język polski.inputinputoutput
Local VariablesDozwoloneDozwolone
Opóźnienie (#10)NiedozwoloneDozw
Użycie wewnątrz alwaysDozwoloneNiedozwolone
Invocationfunction_name(arguments)task_name(arguments);

Kiedy używać funkcji

✅ Gdy potrzebny jest natychmiastowy wynikliczenia (np. dodawanie, odejmowanie, operacje logiczne) ✅ Do opisywania logiki kombinacyjnej bez opóźnień ✅ Gdy potrzebna jest tylko jedna wartość zwracana

Kiedy używać zadania

✅ Gdy potrzebne są opóźnienia (np. #10) ✅ Gdy wymagane są wielokrotne wyjścia ✅ Podczas pisania kodów debugowania/monitoringu dla symulacji

Czy mogę używać reg wewnątrz funkcji?

P. Czy mogę zadeklarować zmienne reg wewnątrz funkcji?

O. Nie, nie możesz używać reg wewnątrz funkcji, ale możesz użyć integer.

W funkcjach Verilog nie możesz deklarować zmiennych typu reg, ale możesz użyć integer do obliczeń.

✅ Poprawny przykład (używając integer)

function [7:0] multiply;
    input [3:0] a, b;
    integer temp;
    begin
        temp = a * b;
        multiply = temp;
    end
endfunction

Kiedy powinienem używać funkcji?

P. W jakich sytuacjach odpowiednie jest użycie funkcji?

O. Funkcje są najlepiej dopasowane do „prostych operacji arytmetycznych” i „logiki kombinacyjnej”.

Przykłady, w których funkcje są przydatne:
  • Operacje arytmetyczne (dodawanie, odejmowanie, logika)
  • Dekodery i enkodery
  • Porównania (znajdowanie wartości maksymalnych/minimalnych)
  • Sprawdzanie błędów (np. sprawdzanie parzystości)
Jednak funkcje nie są odpowiednie dla układów sekwencyjnych zawierających flip‑flopy.

Czy jedna funkcja może wywołać inną funkcję?

P. Czy funkcja Verilog może wywołać inną funkcję wewnątrz siebie?

O. Tak, funkcja może wywołać inną funkcję, ale należy uważać na zależności.

function [7:0] add;
    input [7:0] a, b;
    begin
        add = a + b;
    end
endfunction

function [7:0] double_add;
    input [7:0] x, y;
    begin
        double_add = add(x, y) * 2; // calling another function
    end
endfunction

Jak wybrać między funkcjami a blokami always?

P. Jak zdecydować, czy używać funkcji, czy bloku always?

O. Funkcje są używane do „logiki kombinacyjnej”, natomiast bloki always do „logiki sekwencyjnej”.

ItemFunkcjaBlok zawsze
Opóźnienie (#10)NiedozwoloneDozwolone
Zachowanie stanuNiedozwoloneDozwolone
Główne zastosowanieLogika kombinacyjna (obliczenia natychmiastowe)Logikakwencyjna (przerzutniki, liczniki)
Na przykład przy wykonywaniu dodawania:

✅ Funkcja (logika kombinna)

function [7:0] add;
    input [7:0] a, b;
    begin
        add = a + b;
    end
endfunction

✅ Blok always (logika sekwencyjna)

always @(posedge clk) begin
    sum <= a + b; // works as a flip-flop
end

Podsumowanie

Funkcje są najlepsze dla prostych operacji i logiki kombinacyjnejZrozum różnice między funkcjami a zadaniami i używaj ich odpowiednioBloki always służą do logiki sekwencyjnej, funkcje do logiki kombinacyjnejFunkcje nie mogą zawierać opóźnień (#10) ani tablic — użyj zadań lub modułów zamiast nich